 Wysłany: Sob 0:27, 13 Sty 2007 Temat postu: Patrol (ogólnie) |
|
Patrol
Patrolowanie jest podstawowym zadaniem piechoty. Patrol jest podstawowym narzędziem jakim dysponuje dowódca do wykonania zadań. W najprostszej formie Patrol jest bezpiecznym sposobem przemieszczania się z punktu A do B w terenie gdzie jest możliwy kontakt z przeciwnikiem. Patrol może również stanowić część bardziej złożonych zadań jak na przykład „zasadzka” która składa się z patrolu na miejsce zasadzki, zasadzki właściwej i patrolu powrotnego po zakończeniu akcji. Wyróżniamy następujące rodzaje patroli: 1. Patrol do kontaktu z przeciwnikiem 2. Patrol rozpoznawczy 3. Patrol stacjonarny Technika poruszania się w terenie Podczas działań operacyjnych na poziomie taktycznym, siła ognia nowoczesnej broni automatycznej weryfikuje wszelkie błędy popełnione przez żołnierzy. Poprawna technika przemieszczania się w terenie stanowi o bycie oddziału. Poruszanie się w terenie, lub patrolowanie jest umiejętnością która musi być opanowana przez poszczególnych członków oddziału na bardzo wysokim poziomie. Grupa żołnierzy przemieszczających się w terenie z użyciem poniższych technik, nazywana jest patrolem. Technika poruszania się w terenie składa się z umiejętności ustawiania stóp na podłożu, skrytości poruszania się, odstępem pomiędzy żołnierzami, skanowaniem sektorów ogniowych oraz wzajemnym ubezpieczeniem. Grupa żołnierzy stosujących te techniki, i poruszająca się w danym szyku, tworzy formacje patrolową. Wszystkie opisane techniki jak i cała taktyka prowadzenia walki, nie jest szablonowym stereotypem. Płynnie zmienia się w zależności od dwóch podstawowych czynników: TEREN i PRZECIWNIK Ten uniwersalny modyfikator może być zastosowany do każdego aspektu prowadzenia operacji. Podczas patrolowania, zmieniające się warunki terenowe będą dyktować zmianę odstępu, formacji patrolowej itp. a prawdopodobieństwo kontaktu z przeciwnikiem jak i również jego uzbrojenie, liczebność i znana metoda działania dyktują opcje taktyczne dostępne dla dowódcy. Drużyna składająca się z 7-10 żołnierzy (w tym podręczniku przyjęto model ADF gdzie drużyna składa się z 9 żołnierzy) jest najmniejszym elementem który porusza się w terenie w formacji patrolowej. D-ca drużyny, w oparciu o wspólne umiejętności każdego żołnierza musi kontrolować swoją drużynę. Kontrola odbywa się przede wszystkim za pomocą sygnałów patrolowych, poniżej. Ponadto głównym narzędziem kontroli jest rutyna patrolowa – każdy żołnierz wie gdzie znajduje się jego miejsce w formacji i co jest od niego oczekiwane, oraz uniwersalna zasada “rób to co ja robię”. Jeżeli skaut się zatrzymuje, reszta drużyny również się zatrzymuje. W dobrze przeszkolonej drużynie, sprawnie przekazującej znaki patrolowe nie jest wymagany kontakt wzrokowy d-cy z każdym podwładnym. Radiostacje, jeżeli są na stanie, powinny być używane jedynie w wyjątkowych wypadkach. Wyróżniamy dwie techniki poruszania się w terenie: 1. Gdy kontakt jest wysoce prawdopodobny 2. Gdy kontakt jest pewny Od momentu desantowania do momentu ekstrakcji, podczas działań wojennych, kontakt z przeciwnikiem w terenie jest wysoce prawdopodobny jako że aktualna pozycja wszystkich możliwych zagrożeń nie jest nigdy znana niezależnie od poziomu przeprowadzonego rozpoznania. Zatem patrol zawsze porusza się zakładając że kontakt z przeciwnikiem może w każdej chwili nastąpić. Technika ta ma na celu stworzenie optymalnych warunków do zniszczenia przeciwnika w razie kontaktu oraz dla przetrwania oddziału. Prędkość Poruszania: Jest wiele czynników które wpływają na prędkość poruszania patrolu w strefie operacyjnej. Teren i roślinność Czas przeznaczony na wykonanie zadania. Operacje przeciwnika Dzień/noc. Warunki atmosferyczne. Zachowanie ciszy jest kluczem do sukcesu patrolu. Z praktyka można się poruszać w terenie z dostateczna prędkością w prawie zupełniej ciszy. Średnia prędkości poruszania patrolu to: 1.Teren Zamknięty – 1000m – 3000m na dzień 2. Teren Otwarty -- 3000m -- 10 000m na dzień W zależności od aktywności przeciwnika patrol powinien zawsze poruszać się w tzw.: “skokach taktycznych”. W terenie zamkniętym i podczas bez księżycowych nocy, skoki nie powinny być dłuższe niż 50m. Skok taktyczny to po prostu niewielki odcinek który przemierza patrol, po czym się zatrzymuje. Takie postoje należy robić w celu sprawdzania nawigacji, odpoczynku żołnierzy oraz prowadzenia nasłuchu. W terenie otwartym długość każdego skoku powinna wynosić do 300 metrów |
|